ධනපති පන්තියට විරුද්ධ බව මවාපාන සමාජවාදය රෙද්ද අස්සෙන් බේරෙන වත්මන් සැබෑ හෙළුව .....

දෙසැම්බර් 29, 2017.

ලෝක දේශපාලන ඉතිහාසයේ කුරිරුතම ඝාතකයා ඇඩොල්ෆ් හිට්ලර් ලෙසින් බොහෝ දෙනා විසින් හඳුන්වනු ලබයි. හිට්ලර් පිරිසිදු ජර්මානුවන් මරාදමුවේ නැත... ලෝක යුද්ධයෙන් මියගිය සංඛ්‍යාවට වැඩි සංඛ්‍යාවක් තමන්ගේ රටේ තමන්ගේම රුසියානුවන් ස්ටාලින්ගේ අණින් ඝාතනය කෙරිණ. මාවෝ සේතුං තමන්ගේම චීනුන් ලක්ෂගණනින් ඝාතනය කළේය.

පොල්පොට්ලා ගැන කතන්දර අනවශ්‍යය. ඇමරිකාවට කෙළීමේ ආනුභාවයෙන් "හෝ මාමා" වියට්නාම් වීරයෙකු වූවද උන්දෑගේ ජීනොසයිඩ් අකවුන්ට් එකත් පොඩි නැත. අල්ලපු රටේ සිටිමින් ඇමරිකාවෙන් මේ වනතුරුත් ගේම ඉල්ලන අසහාය නායක "ෆිඩෙල් සහෝදරයා"ගේ දෑතද හිතනා තරමට පිරිසිදු නැත. උතුරු කොරියාවේද තත්වය ආතල්ය. සමාජ අසාධාරණය වෙනුවෙන් නැගීසිටි පීඩිත පන්තිය පන්ති මට්ටම් සම කරන්නට යාමේදී ඊට එරෙහි සියලු බළවේග මුලිනුපුටා දැමීමට ඔවුන් කිසිවිටෙක මැළි වුයේ නැත. ඊනියා ධනවාදය, පුද්ගලවාදය, ඒකාධිපතිවාදය මිනී මැරුවේ යම්සේද, කොල්ලකෑවේ යම්සේද සමාජවාදීන් එය පරයා යමින් කොල්ලකෑ අයුරු මිනී මැරූ අයුරු ඉතිහාසයේ අපූරුවට සටහන්ව ඇත. ලෙනින්ලා, සටාලින්ලා සහ අනුප්‍රාප්තිකයින් ධනවතුන් මංකොල්ලකා, ජනතාව වහල් සේවයේ යොදවමින් තැනූ, කේජීබී මාෆියාවෙන් නිරන්තර සංස්කරණයට ලක්වූ "සෝවියට්" රුසියාවේ ආඪ්‍යත්වය විජේවීරලාට මැජික් එකක් වන්නට ඇත. "රුසියාවෙත් එහෙම තමයි" කියමින් උන්ගේ තියරිය මෙහෙට ආරූඪ කරන්නට ගොස් විජේවීරලා දෙපාරක් පුක බිම ඇනගත්තෝය. උන්ගේ බීම වොඩ්කා වූවද අපේ එවුන් බොන්නේ කසිප්පු බව විජේවීරට මැරෙනතුරු අවබෝධ වූයේ නැත.

සෝවියට් රටෙන් ආනයනය කල විෂබීජය හොඳින් වර්ධනයවන මාධ්‍යයක් සොයාගැනීමට විජේවීරලාට අපහසු වූයේ නැත. ගැටවරයන්ගේ "මොරාල්" විප්ලවවාදී විෂබීජයෙන් වර්ධනය වූයේ බලාගෙන ඉඳිද්දීය. සෑම මනුෂ්‍යයකුටම සිත් තුළ වදදෙන කිසියම් ප්‍රශ්නයක් ඇත. ඒ කුමක්හෝ වේවා, එය සමාජ අසාධාරණය හේතුකොටගෙන සිදුවන බව ඔවුනට ඒත්තු ගැන්වීම පහසුය. විජේවීරලා "ටච් කළේ" ඒ "හොට් ස්පොට්" එකය. එකම විසඳුම විප්ලවයය. විප්ලවයක් සිදුකිරීමට සහ සාර්ථක කරගැනීමට පසුබිම් සකස්විය යුතුය. අතිශය අසාධාරණ පාලනයක් පවතින රටක ජනතාවට කෑම බීම පවා නොමැතිව දුක් විඳීමට සිදුවීමෙන් "ජීවත් වෙනවාට වඩා මැරෙනවා හොඳයි" යන තැනට ජනතාවක්, සමාජයක් පත්ව ඇත්නම් එතැන විප්ලවයක් කිරීමට සුදුසු වාතාවරණයක් පවතී. ජෙප්පන්ගේ විප්ලව දෙකේදීම රට තුළ එවැනි වාතාවරණයක් පැවතියේ නැත.

තරුණ අසහනය ඕනෑම රටකට, ඕනෑම තැනකට පොදු කාරණාවකි. වයස 16, 18 ට එළඹෙන ගැටවරයා කොහේ සිටියත් කිසියම් අසහනයකින් පෙළීම ස්වභාවික කාරණාවකි. තම පියාගෙන් පවා "ගේම ඉල්ලීමට" පසුබට නොවෙන ආවේගශීලී, ආක්‍රමණශීලී තාරුණ්‍යය විප්ලවවාදී චින්තනයට නතුකරගැනීම ඉතා පහසුය. විජේවීරලා පාලු ගෙවල් තුළ, ලඳු කැලෑ මැද විප්ලවීය මොළ ශෝධනය සිදුකිරීමේ ආනුභාවය 71 දී සහ 89 දී මැනවින් පිළිබිඹු විය. මුලා වූ තාරුණ්‍යය මහජන දේපළ වලට හානි සිදුකරමින් උණ්ඩයෙන් ප්‍රශ්නකරන්නට ගොස් උණ්ඩයෙන්ම පිළිතුරු ලද්දේය. රජයට විරුද්ධව එන කැරළි මර්දනය කිරීමේ අයිතිවාසිකම සුරැකීමේදී කිසිවකට සම්බන්ධ නොවූ අවිහින්සකයන් මෙන්ම විප්ලවීය මොලශෝධනයට ලක්ව මංමුලාවූ තාරුණ්‍යයද සංහාරයට ලක්විය. ජාතියේ කරුමයට, 71 දී පාඩම් ඉගෙන නොගත් විජේවීරට 88දී යලිත් වරක් තරුණයන් මුලා කිරීමට අවස්ථාව උදාවිය. වර්තමානයේ සමාජවාදය රෙද්ද අස්සෙන් බේරෙන ජවිපෙ නායක අනුර කුමාර දිසානායකගේ බිරිඳගේ කලින් විවාහයේ පුත්‍රයාගේ විවාහ මංගල්‍ය මොරටුව රාවතාවත්ත දේවස්ථානයකදී සිදු කිරීම සමාජයට නිරාවරණය කිරීම හරහාය. ධන කුවේර පවුලක කාන්තාවක හා විවාහ වූ කසුන් දිසානායක නැමති තරුණයා සහ ඔහුගේ බිරිඳ රාජකාරී කර ඇත්තේ මිහින් ලංකා ගුවන් සමාගමේය. පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල තුලින් අධ්‍යාපනය ලබා ඇති කසුන් දිසානායක නම් වත්මන්ව අනුරගේ පුත්‍රයා නිසා ජවිපෙ විශාල ආගාධයකට ඇද වැටුනි. අනුර ප්‍රමුඛ ජවිපෙ පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල වලට එරෙහිව දැවැන්ත ව්‍යාපාරයක් ගෙන ගිය අවධියක මෙම හෙලිදරව් කිරීම තුලින් ශිෂ්‍ය සටන් ව්‍යාපාරයට මරු පහරක් එල්ල විය. එය අදටද ජවිපෙ අභයන්තරය තුල දැඩි විවේචන එල්ල වෙමින් පවතින වකවානුවකි. අනෙක් කාරණය ධනපති පන්තියට විරුද්ධව හඩ නගන නිහාල් ගලප්ත්තිලා වැනි අයගේ පුත්‍රයන් පයිලට්ලා වෙද්දී විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයන් මහා පාරේ වීමෙන්ම ගම ඉල්ලන ජවිපෙට විලි වසා ගැනීමට නොහැකිය.

 කොහොමින් කොහොමින්හෝ වේවා ජවිපෙය විප්ලවීය සමාජවාදී සළු ගලවා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ප්‍රවිෂ්ඨ වී තිබෙනු පෙනේ. තර්කානුකූලව වචන හසුරුවන , ආදර්ශමත්ව නායකාරකාදීන් හැසිරෙන, ආකර්ෂණීයව රැස්වීම් රැළි පවත්වන, බුද්ධිමත් නායක සමූහයකින් මගපෙන්වනුලබන ජවිපයක් නූතන දේශපාලන ප්‍රවාහය තුල විද්‍යමානවේ . නූතන ජවිපය එක එක අතකින් බැලූ විට හොඳ රංගන ප්‍රතිභාවකින් පිරි නළු පිරිසකි. කටුස්සන් පාට මාරු කරනවා මෙන් ප්‍රතිපත්ති මාරු කරන්නට දක්ෂය.

තමන්ට ආගමක් නැතැයි කියූ, සිද්ධස්ථාන වල නිදන් හෑරූ ජෙප්පන් අද අටපිරිකරද මල් වට්ටිද සමග මහා නායකවරුන් බැහැදකී. 88-89 ගැන සමාව අයදින ජවිපය පොඩ්ඩ එහෙමෙහෙ වූ ගමන් "අපිටත් ආයුධ හුරුයි, ගේම නම් ගේම" යනුවෙන් වහසිබස් දොඩයි. උගත් බුද්ධිමත් කම පෙන්නන්නට ජාතික ලයිස්තුවේ පවා ආකර්ෂණය පතයි. අවංකකම පෙන්නන්නට පඩි නොලබයි. හඳුන්නෙත්ති කියූ පරිදි උන්දෑට අඳින්නට කමිස ගෙනත් දෙන්නේ පාක්ෂික යාළුවෙකි, කන්න බඩු දෙන්නෙ පොලේ එළවලු විකුණන පාක්ෂිකයෙකි, නොමිලේම කොන්ඩේ කපන්නේද පාක්ෂික බාබරයෙකි. බලාගෙන ගියාම අපිටත් එහෙම නිකං දෙන එවුන් සිටියා නම් ජීවත් වීම මොනතරම් ආතල්ද? මෙව්වා නිකන්ම මාධ්‍ය සංදර්ශනයන්ය. ඔස්කා සම්මාන නිර්දේශිත රඟපෑම්ය. ජවිපෙ රැස්වීම් ඉවරවූ කැම්බල් පිටියේ බත් දමාගෙන කන්නට හැකිය. ඒ තරමට පිරිසිදුය. එව්වා බුකියේද ශෙයා කර එක දාගන්නවාය. එව්ව හොඳ වැඩය. ඒත් පහුවදා සිට ලංකාවේම පාරවල් ගානේ උන්ගේ ටකේ අඳිනවාය. පෝස්ටර නාවනවාය. රඟපෑම් , මවාපෑම් කියන්නෙ මේවාටය. අනුර කුමාරලාට වඩා ලස්සනට මයිල් කෙලින් වෙන්නට අඩිය බිම හප්පමින් බෑගිරි ගැසූ උන්දැලා දැන් සිටින්නේ කොහිදැයි හැමෝම දනිති. චන්ද්‍රිකාගේ "අත්අඩංගු ආණ්ඩුවේ" ඇමතිකම් කොරපු ආදර්ශමත් උන්දැලා සමහරුන් දැන් සිටින්නෙ කොතනදැයි සොයා බලන්නට වටී. පක්ෂ දේශපාලනය සංදර්ශනයක් නම් එම සංදර්ශනයේ ජවිපය වේදිකාව නම් එම වේදිකාවේ රංගන පක්ෂ නායකයන් කලින් කලට අමුතු නැටුම් නටන අයුරු අපි දැක ඇත්තෙමු. වේදිකාව කොතරම් හොඳ වුවත්, ඇද නැති වුවත් නැට්ටුවන් "බල්ටි නැති විසිල් පමණක් ඇති ඇති" පිරිසක් නම් උන්ගේ නැටුමෙන් ඇති වැඩක් නැත.

ලංකාවේ අනෙකුත් පක්ෂ දේශපාලනයේ සිටින්නෙ පාක්ෂිකයින්ය.ජවිපය තුල සිටින්නේ කාඩර් වරුන්ය... රැයක් එළිවන විට රටම එක පොස්ටරයකින් වැසෙන අයුරු ඔබ දකින්නේ, රැළියක් පවත්වන විට එය විචිත්‍රවත්ව මෙන්ම ජන ගඟකින් පිරී ඉතිරී යනු ඔබ දකින්නේ ජවිපයේ එම කාඩර් වරුන්ගේ බල මහිමයෙන්ය.පෝස්ටර් මිටිය සහ පාප්ප බාල්දිය ගෙන යක්කු ගස් යන වේලාවට කාටත් හොරෙන් තාප්ප, පඳුරු වලට මුවා වෙමින් තමන්ගේ ඒරියා එක පෝස්ටරයෙන් කවර් කිරීමට ජවිපෙ සගයා පියවර ගන්නේ අරක්කු බෝතලයට, බත් පැකට්ටුවට හෝ රක්ෂා සිහිනය සැබෑ කරගැනීමට නොවේ... එසේ කරනුයේ රුසියාවෙන් සමාජවාදය මෙරටට ආනයනය කල නැසීගිය සහෝදර වරු සරසවි නේවාසිකාගාර තුල , පාලු ගෙවල් වල, වන වදුල් තුල මොළ ශෝධනය කරමින් මනසට පොම්පකල විප්ලවවාදී අදහස් තවමත් සිත්සතන් තුල රැව්පිළිරැව් නැගීමේ ආනුභාවයෙනි... පක්ෂයට මුදල් අවැසි විට ටවුමේ කැට සෙලවීමට එම චින්තනය පසුබට නොවේ... පක්ෂයේ පෝස්ටර් ගසනවා මෙන්ම අරමුදල් තරකර ගැනීමට ජවිපෙ සාමාජිකයා කුලියටද පෝස්ටර් ගසන බව ඔබ නොදන්නවා විය හැක. රටම එක රැයින් යම් වෙළඳ භාණ්ඩයක් පිලිබඳ පොස්ටරයකින් වැසෙයි නම් ජවිපය ඊට වගකිවයුතුය. ඔයිල් වලින් සිසිලනය වන විදුලි ට්‍රාන්ස්ෆෝමර් වල ඔයිල් ටැප් එක බුරුල් වූයේද ඒ සංවිධාන ශක්තියේම බල මහිමයෙනි. ඔයිල් හිස් වූ ට්‍රාන්ස්ෆෝමර් 88,89 කාලයේ ගිනි ගත්තේ ඒ ආකාරයටය....ජවිපෙ සොහොයුරෝ අදටත් මෙරට සමාජවාදී රටක් බවට පෙරලීමේ අදිටනින් පෙළෙති. මන්ත්‍රී ධුර කිහිපයකින් හෝ , කෙස් පැලෙන තර්ක මගින්හෝ , ප්‍රබුද්ධ මතවාදී ඉදිරිපත් කිරීම් මගින් හෝ, මහ මග සටන් ව්‍යාපාර වල උගුරු ලේරස වනතුරු බෙරිහන්දීම මගින් හෝ එය යතාර්ථයක් බවට පෙරලිය නොහැකි බව ඔවුහු දනිති. අළුත් වංගුවක් ගැසූ නූතන ජෙප්පන් ටවුමේ කැට හොල්ලන්නේද නැත. නූතන රැළි වල නායකයන්ගේ ඔළු වල "චේගුවේරා තොප්පිය"ද නැත. අනූ හතරේ සිට මාධ්‍යයට වලට ඇඳගෙන ආ රතු කමිසයද නැත. එක අතකින් බැලූ විට ජවිපය කරන්නේ හැංගිමුත්තම් සෙල්ලමකි. කොළේ හංගා ගැසීමකි.

ලෝකෙන් උතුම් රට ලංකාවයි කිව්වාට මේකේ ඇති මගුලක් නැත. ආර්ථික වශයෙන් ගොඩ එන්නට පුළුවන් තරමට ස්වභාවික සම්පත් නැත. ඒ ආකාරයේ වගා භූමිත් නැත. ඇති මහලොකු තාක්ෂණයකුත් නැත. ඇති එකම දෙය නම් මිනිස් සම්පත පමණක්ය. මොකක්හෝ වාසනාවට අපේ එවුන්ට හොඳ මොළයක් ඇත.(දේශපාලනයේදී නම් එය නැත). ඒ දෙයින් වැඩක් ගැනීමට නම් අධ්‍යාපනයට සහ සෞඛ්‍යට විශාල මුදලක් වෙන් කල යුතුය. එව්වා වෙන් කරන්නට අනිත් එව්වාටත් මුදල් අවශ්‍යය. හිඟන රටක් වන අපේ රටට ඔව්වා ඔක්කොම කොරන්නට බැරිය. කාගෙන් හරි ඉල්ලගන්නම වෙනවාය. ඉල්ලගත්ත සල්ලි ප්‍රයෝජනවත් වැඩකට යොදන ගමන් කලින් කිව්ව එව්වා ඉෂ්ට කොරගන්නටත් උවමනාය. කොයි එකා ආවත් කොරන්නේ ඔය කෙරුවාවමය. කෙරුවාව කොරන්නට මයිල් ඉස්මයිල් වෙන දර්ශන තිබුණත් ජවිපය "ඉල්ලාගැනීමේ" ගේමේදී ෆේල් වෙන එක ඉර හඳ වාගේ ෂුවර්ය. සෝවියට් ලොකු අයියාගෙන් සතයක් ගන්නට බැරිය. චීන කොමිනිස් අයියා ගිනි පොලී කාරයෙකු වී අවසන්ය. චීනයේ ඉතිරිවී ඇත්තේ කොඩියේ රතුපාට පමණක්ය.

ජෙප්පන්ට සිස්ටම් එක දුවවන්නට නම් "රොබින්හුඩ්, සරදියල් ගේම්" ගසන්නට වෙනවාය. දූෂණය අඩුකොරලා ඒකෙන් කොරනවා කිව්වාට ඒ සොච්චමෙන් කොරන්නට පුළුවන් මගුලක් නැත. ෆෝන් එකට සල්ලි ණයට ගන්නා ක්‍රියාවේ පටන්, ක්‍රෙඩිට් කාඩ්, බැංකු ණය, ලීසිං වලට හුරුවී අනුන්ගේ සල්ලි වලින් දුවන්නට හුරු වූ අපේ මිනිස්සුන්ට අංශක 180ක වංගුවක් ගැසීම කොහෙත්ම කළ නොහැක. අද රතු අලි පැටියා සිරිකොතේ කක්කුස්සියේ යන සමාජ මතය සනාත වන හොද සාක්ෂි කිහිපයක් සමාජ ගතව ඇත. එක්තරා අවස්ථාවක චතුර සේනාරත්න මන්ත්‍රීවරයා විසින් ජවිපෙ හට වැසිකිලියකදී මුදල් ලබාදුන් බව පැවසූ කථාව ප්‍රථික්ෂේප කිරීමට ජවිපෙ අසමත් විය. තවත් විටෙක අමාත්‍ය මලික් සමරවික්‍රම විසින් අනුර දිසානායක හට මාසිකට රුපියල් ලක්ෂ 25 ක මුදලක් දීමද සනාථ වී ඇති අතර යහපාලන ආණ්ඩුවේ අන්ත දුෂිතයෙක් වන මලික් සමරවික්‍රම ගැන ජවිපෙ හඩ නොනැගීමෙන්ම වඩාත් ප්‍රත්‍යක්ෂ වනු ඇත. එම මාසික දීමනාව අනුර දිසානායක වෙත අදටත් ලැබෙන බව නොරහසකි මේ කරුණු වලින්ම ජවිපෙ ධනපති පන්තිය විසින් ගිල ගෙන බව සමාජයට ඔප්පු වී හමාරය.

ලංකාවේ පාවෙන ඡන්ද දායකයා එක අතකින් බැලූ විට චපල ගැහැණියක් වැනිය. ඒ ගැහැනියගෙන් සැමදා රැවටෙන "ස්පෙයා වීල්එක" ජවිපයයි. කලින් කලට පැමිණෙන ඉස්ටයිල් මනමාල පක්ෂයට මනාපය පළකොට ජවිප පෙම්වතා අමතක කරයි. එක් එක් පක්ෂ පෙම්වතුන්ට මනාපය පළකොට අතරමංවූ තැන යලිත් ඇය ජවිපයට කොමළපායි. කවදාහෝ ඇය හා එක්වීමේ ආශාවෙන් සංවරව අත පැතුවද එය මිරිඟුවක් බව ජවිපයද දනියි. යාළු මනාලයා ලෙස හෝ ගොස් ඇගේ පහස පැතීමට මෙතරම් දඟලන්නේ එබැවිනි. දෙවරක් කොරන්නට ගොසින් කුරුවල් කරගත් ආකාරයද මතකයේ ඇතිමුත් විප්ලවය නම් වූ බලහත්කාරකමද යටි සිතේ නැතුවා නොවේ.

විමුක්තිකාමයේ සළුවෙන් වැසුණු ක්‍රෝධය, වෛරය සහ ඊර්ෂ්‍යා සහගත ආකල්ප මත පදනම් වූ ජවිපයේ බිම් මට්ටම් දේශපාලනය ඉහල මට්ටමට යනවිට වෙනස් වන්නේ කෙසේදැයි පැහැදිලි නැත . මුල් නායකයන් සහ වර්තමාන නායකයන්ගේ ප්‍රතිපත්තිමය වෙනස්කම් පිළිබඳව ගැටළු ඇත.එදා සිට අද දක්වා පක්ෂයේ ප්‍රතිපත්තීන් කෙසේ වෙනස්වී ඇත්දැයි කිසිවකුට හරි ආකාර අවබෝධයක් නැත. විප්ලව කොරන්නට ගොස් අහිංසක තරුණයන් බිළිදුන්නා හැරෙන්නට, පාර්ලිමේන්තුවේ හැම කෙමනටම "විපක්ෂයි" යනුවෙන් බෙරිහන් දුන්නා ඇරෙන්නට ඉතිහාසයේ රට වෙනුවෙන් හොඳ හෝ නරක වෙනුවෙන් කළ මගුලක් නැත. මහින්ද පැන්නුවේ තමන් යයි දැන් කියාපෑවද මයිතීපාලට චන්දය දෙන්නැයි ජෙප්පන් කිසි විටෙකත් කීවේ නැත. "මහින්දට නං දෙන්නෙපා , දෙන්න ඕන කාටද ඔයාලා දන්නවා"යයි එදා කියූ ජෙප්පන් එතනද කොළය වසා ගැහුවේය. "මයිත්‍රීපාලගේ කඩේ බඩු ෂුවර් නෑ ලෙස එදා අපි කිව්වා" යනුවෙන් පවසමින් අත පිසදාගන්නා නූතන ජවිපයේ චන්දය එදා එසේනම් යන්නට ඇත්තේ සීලරතන හිමිට වියයුතුය.ආකර්ශණීය ජාතික ලැයිස්තු වලින් ජනතාව ගොනාට ඇන්දුවාට ඕවා වල ඉන්නා බ්‍රයිටන් එකෙක්වත් පාර්ලිමේන්තු එන්නේ නැත. ඒවා තීරණය වන්නේ අභ්‍යන්තර මාෆියාවෙනි. ඇතුලේ සිට පක්ෂය විවේචනය කරන්නට ජවිපයෙන් ඉඩක් නැත.

සජිත් රනිල්ගෙන් ප්‍රසිද්ධියේ ගේම ඉල්ලුවාට, මහින්ද ප්‍රසිද්ධියේ මයිත්‍රීට අභියෝග කලාට ජවිපය ඇතුළේදී එව්වා සුම්මාය. වචනය මිස් වෙච්ච එකා එළියේය. ඒ මදිවට උන්ට නිර්දය ලෙස අනුකම්පා විරහිතව වැටෙන්නට ගහනවාය. උන්ගේ KGB ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ අනුහස් එසේය. සර්ව සම්පූර්ණත්වය , පරිපූර්ණත්වය ගැන කතාකරන, "අපි ක්‍රියාවෙන් අහවල් එක ඔප්පු කළෝ" යයි වහසිබස් දොඩනා ජෙප්පන්ගේ ද්විත්ව රංගනය තාමත් අපේ එවුන්ට තේරෙන්නේ නැත. අදටත් ජවිපෙ ලොක්කන්ගේ ජීවිත රහසිගතය. වැඩිමනකගේ පදිංචිය කොහෙද කියාවත් මිනිසුන් දන්නේ නැත. තවත් විමතියක් දනවන්නක් වූ අනුර කුමාර දිසානායකගේ බිරිඳගේ කලින් විවාහයේ පුත්‍රයාගේ විවාහ මංගල්‍ය මොරටුව රාවතාවත්ත දේවස්ථානයකදී සිදු කිරීම සමාජයට නිරාවරණය කිරීම හරහාය. ධන කුවේර පවුලක කාන්තාවක හා විවාහ වූ කසුන් දිසානායක නැමති තරුණයා සහ ඔහුගේ බිරිඳ රාජකාරී කර ඇත්තේ මිහින් ලංකා ගුවන් සමාගමේය වත්මන් ධනේශ්වරවාදයට හඩ නගන ජවිපෙ නායකයාගේ පුත්‍රයාගේ මහා ඉහලින් ගත් විවාහ උත්සවයම මුළු මහත් රටේ ජනතාවටම ප්‍රශ්නයකි. මහින්ද කුරුණෑගලින් චන්දය ඉල්ලීම ප්‍රශ්ණ කරනා ජෙප්පන්ගේ ලොක්කන් බහුතරයද කල්ලතෝනින්ය.දේශයේ හෘදසාක්ෂියක් ගැන රට වටේ පෝස්ටර් අලෙව්වාට කොටින්ම කිව්වොත් ඔය කියන එකෙකුටවත් පිරිසිදු හෘද සාක්ෂියක් නැත. තවමත් මොවුන් "දවල් මිගෙල් රෑ දනියෙල්"ලාය.මේ ඔක්කොම ගැන බැලූවිට කොච්චර කලත් ජවිපයට ගම බාර දී හිත හදාගන්නට අමාරුය.